Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, 2025 yılının “aile yılı” ilan edilmesi kapsamında “toplumsal cinsiyet eşitliği”, “lgbti+” ve “cinsel yönelim çeşitliliği” gibi hak temelli kavramları hedef alan bir genelge yayımladı. Genelgede bu kavramların “aile yapısına zarar verdiği” öne sürülüyor. Bu ifadelerin kullanılmasıyla oluşabilecek zihinsel dönüşümlerin geleneksel aile yapısını aşındıracağı, telafisi güç toplumsal sorunlara yol açacağı belirtilerek söz konusu kavramlardan kaçınılmasını öğütleniyor.
Aile Bakanlığının bu kavramların gücünü bu denli kavrayabilmiş olmasına şaşkınız! Zira bu kavramlar aslında yalnızca kavram değil; kadınların, lgbti+ların “aile içi” denilip üstü örtülmeye çalışılan şiddetten korunma, eşit eğitim alma, sağlık hizmetlerine erişme ve temel haklarını kullanabilme mücadelesinin özünü oluşturuyor. İstanbul Sözleşmesi gibi birçok uluslararası sözleşme, bu kavramları bireysel özgürlüklerden de öte toplumsal eşitliğin temel taşları olarak kabul ediyor. Bu kavramlar eşitsizlikleri tarif ederken zihinleri özgürleştirip bir araya gelmenin, örgütlenmenin araçlarını oluşturuyor. Tam da bu yüzden Aile Bakanlığının bu kavramları tehdit olarak görmesine şaşırmıyoruz, hatta kadın ve lgbti+ların başkaldırışını duyduğunu anlıyoruz.
Kadın katillerine ödül yasası!
Aile Bakanlığının ajandasına paralel olarak Adalet Bakanlığı da eli artırdı ve yeni infaz düzenlemesiyle pek çok mahkûmun cezasını tamamlamadan tahliye edilmesine yol açacak örtülü bir affın hazırlığına girişti. Bu affın kadınlara ve çocuklara yönelik işlenen cinsel saldırı, cinsel istismar, cinayet ve yaralama suçlarından infaz edilen cezaları da kapsadığı söyleniyor. Mevcut durumda zaten pek çok davada hâkimler cezaları genellikle alt sınırdan verdikleri gibi iyi hal indirimi gibi uygulamalarla failleri cezasız bırakıyorlar. Kasten yaralama, tehdit, hakaret suçları için genellikle hükmedilen hapis cezaları adli para cezasına çevriliyor, ardından hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile para cezası dahi fiilen ödenmiyor. Kadınların yeterli hukuki bilgi ve desteğe erişememesi, soruşturma aşamasında makul sürelerin aşılması, yargılamaların yıllarca sürmesi ve yakalama kararlarının uygulanmaması gibi sistematik sorunlar, kadın ve lgbti+ların hak arama yollarını da tıkıyor.
Adalet yerini bulur mu?
Nasıl ki toplumsal cinsiyet yalnızca bir kavram değilse adaletin yerini bulması da yalnızca bir dava sonucu değildir; bu bir sistem meselesidir. Kadınların, lgbti+ların ve çocukların haklarını tanımayan, onları tehdit olarak gören bir anlayışla sürdürülen uygulamaların hepsi politiktir. Adaletin sağlanabilmesi için yalnızca bir mahkeme kararına değil, şiddet mağdurlarının haklarını tanıyan bir sisteme, etkin ve hızlı işleyen bir yargıya ve toplumsal cinsiyet eşitliğini benimseyen bir hukuk anlayışına ihtiyaç var. Bu yüzden iktidarın ajandasına tümden itiraz ediyoruz! Kadınlar ve lubunyalar olarak ısrar ve inatla mücadeleye sarılma zamanı!
Kadınlara, lgbti+lara ve çocuklara yönelik suçların infaz yasasından çıkarılmasını ve bu suçların faillerine özel bir ayrıcalık tanınmamasını talep ediyoruz. Faillere cesaret aşılayan bu düzenlemede “kadın ve çocuklara karşı suçlara dair” istisna getirilmelidir!